Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Feelings....


Χθες ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα για την Έρικα κι εμένα. 

Από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν σε μία κατάσταση γεμάτη ένταση. Ό,τι και να κάναμε γινόταν με νεύρα, κλάματα και με το να χτυπιέται στα πατώματα.  Το βράδυ μας έκλεισε με την Έρικα να κλαίει, τα δικά μου νεύρα κουρέλια και με διάθεση να σκίσω όλα τα παιδαγωγικά και ψυχολογικά μου διπλώματα. 

Την άφησα στο σπίτι με την κοπέλα που μας βοηθάει και βγήκα, γιατί αν έμενα κι άλλο μαζί της, θα περνάγαμε ένα πολύ δύσκολο βράδυ. Ένιωθα τόσο θυμωμένη και απογοητευμένη που δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Δεν άντεχα άλλο....

Πριν από λίγο που γύρισα και μπήκα στο δωμάτιο, μόλις με άκουσε,  ξύπνησε. Ανακάθισε στο κρεβάτι, με κοίταξε μισονυσταγμένη και μου είπε "Μαμά μου, σ' αγαπάω. Πάρα πολύ". Δεν το έχει κάνει ποτέ άλλοτε να ξυπνήσει όταν γυρνάω και τη βρίσκω κοιμισμένη. Δεν το πίστευα. "Κι εγώ σ' αγαπάω μωρό μου. Σε λατρεύω!" "Κι εγώ μαμά"...
Κάναμε μια τεράστια αγκαλιά και μετά ακούμπησε το κεφαλάκι της στο μαξιλάρι της και κοιμήθηκε.

Σκέφτομαι πόσο την πόνεσε και την ίδια η σημερινή ένταση μεταξύ μας, που είχε το νου της να με ακούσει να γυρίζω για να μου πει πως μ' αγαπάει. 

Προσπαθώ να καταλάβω τι είχε μέσα στην ψυχούλα της και έβγαλε σημερα τόση ένταση. Θέλω να κάνω αύριο μια κουβέντα μαζί της και να ψάξουμε μαζί να δώσουμε ένα όνομα στα συναισθήματα που είχε. Φαντάζομαι πως θα είναι πολύ δύσκολο να νιώθεις κάποια πράγματα και να μην ξέρεις πώς να τα ονομάσεις... Και όταν είσαι τόσο μικρός, σίγουρα δεν έχεις ονοματίσει όλα αυτά που νιώθεις.

Ελπίζω να το καταφέρω. Κι ελπίζω σύντομα να μπορεί να έχει τα κατάλληλα λόγια να μου περιγράψει αυτά που νιώθει. 

Και βέβαια αναπόφευκτα σκέφτομαι,  πόσο διαφορετική θα ήταν ενδεχομένως η δική μου ζωή, αν είχα μάθει από μικρή να εκφράζω όλα τα συναισθήματά μου άμεσα, αν είχα μάθει να τα συζητάω και όχι να τα κρατάω μέσα μου και να με πνίγουν. Και αν είχα το νου μου να βρω αυτόν ή αυτήν με την οποία παρεξηγήθηκα, να μιλήσω μαζί της και στο τέλος να της κάνω μια αγκαλιά και να της πω πως την αγαπάω .... - ειδικά αν επρόκειτο για κάποιο άτομο του οικογενειακού ή στενού φιλικού μου περιβάλλοντος - .

Όπως λένε και οι Άγγλοι "never too late" ... Θα τα μάθω κι εγώ μαζί με την Έρικα ... Πού θα μου πάει....

1 σχόλιο: