Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Προσαρμογή στον Παιδικό Σταθμό: Σύντομος (;) οδηγός επιβίωσης


Έφτασε κιόλας η μεγάλη μέρα που θα παει το παιδάκι σας για πρώτη φορά στον Παιδικό Σταθμό; Σας πνίγει η αγωνία για το πώς θα προσαρμοστεί, πώς θα περνάει εκεί, αν θα κλαίει, αν θα σας το προσέξουν, αν θα σας ενημερώσουν αν κάτι δεν πάει καλά;;;

Σας νιώθω απόλυτα! Να λοιπόν μερικά μικρά μυστικά που αφορούν την προσαρμογή των παιδιών στον Παιδικό σταθμό.  Ένας μικρός οδηγός επιβίωσης που πιστεύω πως θα σας βοηθήσει αυτές τις πρώτες "δύσκολες" μέρες....

Το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσετε είναι πως η μετάβαση του παιδιού από το σπίτι στον Παιδικό Σταθμό είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλλαγή στη ζωή του.  Πιθανότατα η πρώτη σημαντική αλλαγή (αν δεν έχει έρθει ήδη δεύτερο παιδάκι στην οικογένεια ή αν δεν έχει συμβεί κάποιο άλλο σημαντικό γεγονός/απώλεια στη μέχρι τώρα ζωή του...).

Φεύγει από το σπίτι του, που ήταν το κέντρο του ενδιαφέροντος, που ήταν όλα τα πράγματα και τα παιχνίδια δικά του, που όλοι έτρεχαν να το εξυπηρετήσουν μόλις ζήταγε κάτι, που πάντα κέρδιζε με όποιον μεγάλο και αν έπαιζε μαζί του, που με τον έναν τρόπο ή τον άλλον ήταν ένας "μικρός βασιλιάς" ή μια "μικρή βασίλισσα". Και αναγκάζεται ξαφνικά να μπει σε ένα καινούριο περιβάλλον που δεν θα είναι πλέον το κέντρο του σύμπαντος, που δεν θα του γίνονται όλα τα χατήρια, που δεν θα κερδίζει πάντα, που θα πρέπει να περιμένει τη σειρά του για να μιλήσει στη δασκάλα ή να παίξει με κάποιο παιχνίδι, ένα περιβάλλον που έχει διαφορετικούς κανόνες και όρια από ό,τι στο σπίτι.  Κοινώς, να γίνει "από δήμαρχος κλητήρας"...

Για κανέναν δεν είναι εύκολη μια τέτοια αλλαγή.... Θέλει χρόνο, υπομονή και πολλή συζήτηση.

Αρχικά μιλήστε στο παιδί σας για την απόφαση που πήρατε ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ με τον πατέρα του (εφόσον φυσικά ζείτε μαζί του) να το στείλετε στον Παιδικό Σταθμό. Τους λόγους που σας έκαναν να το αποφασίσατε (επειδή είναι η σωστή ηλικία, επειδή η μαμά δουλεύει ή όποιος είναι πραγματικά ο λόγος που πήρατε αυτή την απόφαση).  Τονίζω το "ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ", γιατί αν αφήσετε αμφιβολία στο παιδί πως πρόκειται για μία κοινή απόφαση, τις πρώτες "δύσκολες μέρες" θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τον γονιό που θα διαισθάνεται πως δεν ήταν σύμφωνος με αυτή την απόφαση.

Πείτε του πως καταλαβαίνετε πως αυτή θα είναι μια μεγάλη αλλαγή για τη ζωή του, αλλά πως είστε σίγουροι πως θα τα καταφέρει και πως θα περνάει καλά.  

Εξηγείστε του 
1) πώς θα περνάει τις ημέρες του στον Παιδικό Σταθμό και τι θα κάνει εκεί  
2) πόσο χρόνο θα περνάει στον Παιδικό Σταθμό  
3) ποιος θα τον φροντίζει όταν θα είναι εκεί
4) πως ΠΑΝΤΑ θα γυρνάει στο σπίτι και πως ΠΑΝΤΑ θα το περιμένετε με χαρά   
5) πού θα είστε ΕΣΕΙΣ και τι θα κάνετε την ώρα που αυτό θα είναι στον Παιδικό Σταθμό (για ένα παιδί που πέρναγε όλο το χρόνο του με τη μητέρα του στο σπίτι, δεν είναι περίεργο να απορεί με τι θα ασχολείται η μαμά του τώρα που αυτό δεν θα είναι εκεί...)

Για σας όλα αυτά είναι αυτονόητα... για το παιδί σας όχι!

Στη συνέχεια, νιώστε μέσα σας εμπιστοσύνη για τις νηπιαγωγούς που θα αναλάβουν το παιδί σας.  (Αν δεν το νιώσετε εσείς, δεν θα το νιώσει ούτε το παιδί σας...).

Είναι γεγονός πως κανείς δεν μπορεί να φροντίσει και να αγαπήσει το παιδί σας περισσότερο από εσάς.  
Μην ξεχνάτε όμως δύο πολύ σημαντικούς παράγοντες:
1) οι νηπιαγωγοί ΕΧΟΥΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙ να κάνουν αυτό που εσείς κάνετε για το παιδί σας (στο κομμάτι της φροντίδας αναφέρομαι, γιατί η δική σας η αγάπη είναι αναντικατάσταση και αδιαμφισβήτητη)
2) οι νηπιαγωγοί έχουν ασχοληθεί με πολύ περισσότερα παιδιά από όσα εσείς. Ακόμη και αν είστε μια πολύτεκνη μητέρα, αποκλείεται να έχετε ασχοληθεί με περισσότερα παιδιά από όσα μια νηπιαγωγός.  Άρα οι νηπιαγωγοί ξέρουν πώς να χειριστούν και ένα παιδί που κλαίει, και ένα παιδί που χτυπάει, και ένα παιδί που δεν μαζεύει τα παιχνίδια του, και ένα παιδί που λερώθηκε επάνω του και ένα παιδί που δεν τρώει το φαγητό του...

Όσο, λοιπόν,  και να σας πνίγει η αγωνία για το πώς μια άγνωστη θα φροντίσει το δικό σας μοναδικό παιδί, δείξτε της εμπιστοσύνη... Είναι το δεύτερο σημαντικό βήμα για την ομαλή προσαρμογή του στον Παιδικό Σταθμό.  Αν το παιδί σας διεσθανθεί, έστω και για λίγο, πως αμφιβάλετε για τις γνώσεις, την εμπειρία, τις ικανότητες της νηπιαγωγού του, θα φερθεί ανάλογα: θα κλαίει και θα αποδείξει πως έχετε απόλυτο δίκιο... "Αυτή η νηπιαγωγός δεν είναι τόσο καλή όσο η μαμά μου και πρέπει να μείνω σπίτι με τη μαμά μου!"

Το τρίτο σημαντικό βήμα είναι να γίνει γνωριμία του χώρου και των προσώπων που θα φροντίζουν το παιδί και ο σταδιακός αποχωρισμός από τη μητέρα.  Το παιδί είναι καλό να έχει το χρόνο να γνωρίσει το χώρο του Παιδικού Σταθμού και να εμπιστευτεί τη νηπιαγωγό του, ενώ η μητέρα του είναι παρούσα και μπορεί να πάει να τη βρει για να το πάρει μια αγκαλιά ή για να της δείξει τη ζωγραφιά που έφτιαξε... Σιγά-σιγά θα καταλάβει πως η νηπιαγωγός μπορεί να το φροντίσει και να το απασχολεί δημιουργικά, όσο και η μαμά του, και θα δεχτεί την απομάκρυνση της μαμάς από κοντά του.  

(Εδώ πρέπει να πω πως αρκετοί Παιδικοί Σταθμοί δεν δέχονται να είναι οι γονείς παρόντες την περίοδο της προσαρμογής. Προσωπικά πιστεύω πως ΠΡΕΠΕΙ να είναι και αυτή την πολιτική ακολουθούμε στο δικό μου σχολείο. Όταν επιλέξετε Παιδικό Σταθμό, ρωτήστε πώς γίνεται η προσαρμογή, για να δείτε αν σας ταιριάζει η πολιτική που ακολουθεί ο κάθε Σταθμός. Αν είστε οπαδοί του "μια κι έξω" κι ας κλαίει το παιδί, δεν θα σας πειράξει αν αυτή είναι και η πρακτική που ακολουθεί ο Π.Σ. που επιλέξατε, αν όμως δεν είστε, θα περάσετε κι εσείς δύσκολες ώρες!)

Τέλος, πρέπει να θυμάστε πως η προσαρμογή θέλει χρόνο, επιμονή, υπομονή και σταθερότητα.  Η πείρα μου έχει δείξει πως τα περισσότερα παιδιά προσαρμόζονται οριστικά στον Παιδικό Σταθμό μετά από ένα ή ενάμιση μήνα.  Μέχρι τότε, μπορεί να κλαίνε πότε-πότε, να προσπαθούν να σας πείσουν πως "εντάξει καλά περνάω εκεί που πάω, αλλά πιο καλά περνάω μαζί σου μανούλα", μπορεί να αλλάξουν οι συνήθειές τους στο φαγητό και τα ωράριά τους στον ύπνο. Να είναι νευρικά ή πολύ κουρασμένα. Μπορεί να αρχίσουν να κάνουν τσίσα επάνω τους, παρότι είχαν βγάλει ήδη τις πάνες.  Όλα είναι φυσιολογικά στάδια μέχρι την τελική αποδοχή του νέου τρόπου ζωής.  Μην αγχωθείτε!  Όλα θα γίνουν με τον καιρό και το παιδί σας θα βάλει σιγά-σιγά τα πάντα σε τάξη!  Σκεφτείτε πόσες άλλες προσαρμογές θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα παιδιά σας στη ζωή τους (δημοτικό σχολείο, αλλαγή σπιτιού, απώλεια αγαπημένων προσώπων, γυμνάσιο, πανεπιστήμιο σε άλλη πόλη ή χώρα κτλ, κτλ.).  Από κάπου δεν πρέπει να αρχίσουν;;;;

Μείνετε σταθερές στην απόφασή σας να πάει το παιδί στον Παιδικό Σταθμό, όσο και να κλαίει στην προσπάθειά του να σας πείσει πως πιο καλά πέρναγε μαζί σας (διευκρινίζω: δεν εννοώ να κλαίει ένα παιδί τρεις μήνες... Εννοώ να κλαίει, για περιορισμένο χρονικό διάστημα που θεωρείται εύλογο για την περίοδο της προσαρμογής...) Το παιδί πολλές φορές θα σας ζητήσει τις πρώτες μέρες να μην ξαναπάει σχολείο με τα μάτια βουρκωμένα. Αυτές τις ημέρες, μείνετε σταθερή, και πηγαίνετέ το στον Παιδικό Σταθμό έστω και για μία ώρα. Είναι σημαντικό να καταλάβει πως αυτό είναι το καινούριο του πρόγραμμα, η καινούρια του καθημερινότητα, την οποία δεν μπορεί να αλλάξει με κλάμματα και παρακάλια.  Πιστέψτε με, σύντομα θα περνάει τόσο καλά με τα άλλα παιδάκια, που θα σας ζητάει να το πάτε σχολείο και τα Σαββατοκύριακα.  Παρότι είμαι νηπιαγωγός η ίδια, σας διαβεβαιώ πως ποτέ δεν έχω τις ιδέες και τη διάθεση που έχουν οι νηπιαγωγοί το πρωί που είναι στο σχολείο για να απασχολήσουν την 2,5χρονη κόρη μου... Και σίγουρα, δεν μπορώ, ούτε κατά διάνοια, να της προσφέρω τις εμπειρίες που της προσφέρει η καθημερινή συνύπαρξη με συνομήλικα παιδάκια.

Καλή αρχή στον Παιδικό Σταθμό, λοιπόν!
Προετοιμάστε τα παιδιά σας, προετοιμαστείτε ψυχολογικά εσείς, δείξτε εμπιστοσύνη, υπομονή, επιμονή και σταθερότητα και σε λίγο καιρό θα αναρωτιέστε πώς μπορούσατε να ανησυχείτε για κάτι τόσο απλό....




25 σχόλια:

  1. πολύ σήμαντικές πληροφορίες ειδικά για μας που τα παιδάκια μας πάνε πρώτη φορά στο παιδικό σταθμό. εύχομαι όλα τα παιδάκια να αγαπήσουν τα σχολεία, τις δασκάλες τους να παίζουν, να κάνουν φίλους και να έρχονται σπίτι χαρούμενα, γεμάτα όμορφες αναμνήσεις καθημερινά.
    ευχαριστώ πολύ για το κείμενο σου και καλή χρονιιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι που σου άρεσε! Εύχομαι κι εγώ να έχουν τα παιδάκια μας μια καλή σχολική χρονιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα σας! Για μωρακι 11 μηνών πόσος ο χρόνος προσαρμογής? Γιατί σε 1 μήνα ξεκιναω δουλειά, μεσολαβεί το πασχα και μου μένουν μόνο 2 εβδομάδες! Σημειωτέον ότι θα μου το κράταγε μία κυρία αλλά τελικά δεν μπορεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα σας! Για μωρακι 11 μηνών πόσος ο χρόνος προσαρμογής? Γιατί σε 1 μήνα ξεκιναω δουλειά, μεσολαβεί το πασχα και μου μένουν μόνο 2 εβδομάδες! Σημειωτέον ότι θα μου το κράταγε μία κυρία αλλά τελικά δεν μπορεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Συγνώμη αλλά είδα τώρα το σχόλιό σας.
      Συνήθως τα μωρά - κάτω των 2 ετών - προσαρμόζονται πιο εύκολα. Ειδικά αν είστε αποφασισμένη να το αφήσετε στον παιδικό - που προφανώς είστε, δεδομένου ότι πάτε πίσω στη δουλειά... θα νιώσει την ανάγκη σας αυτή και θα προσαρμοστεί. Τα παιδιά συντονίζονται συνήθως με αυτά που "πρέπει" να κάνουν. Αν σας βοηθήσουν και από τον παιδικό σταθμό που θα το πάτε με σταθερή και θετική στάση σε δύο εβδομάδες το αργότερο το μωράκι σας θα είναι μια χαρά.
      Να έχετε εμπιστοσύνη πως θα σας προσέχουν και να ζητήσετε να μείνετε στο χώρο του σχολείου για 2-3 μέρες (ΟΧΙ στην αίθουσα με το μωρό, απλά στο χώρο, ώστε να μπορέσετε να το ηρεμήσετε αν κάποια στιγμή σας χρειαστεί...)
      Αν έχετε εμπιστοσύνη στο σχολείο που διαλέξατε όλα θα πάνε καλά!
      Αν θέλετε να με ρωτήσετε κάτι άλλο στην πορεία της προσαρμογής θα χαρώ να σας απαντήσω.

      Καλό Πάσχα

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα σας! Για μωρακι 11 μηνών πόσος ο χρόνος προσαρμογής? Γιατί σε 1 μήνα ξεκιναω δουλειά, μεσολαβεί το πασχα και μου μένουν μόνο 2 εβδομάδες! Σημειωτέον ότι θα μου το κράταγε μία κυρία αλλά τελικά δεν μπορεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τί γίνεται όταν στο μέρος που ζούμε δεν υπάρχει παιδικός που να εφαρμόζει το μοντέλο της ήπιας προσαρμογής? Μου είναι αδύνατον να αφήσω το 2,5χρονο παιδί μου και να φύγω απ την πρώτη μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, σε νιώθω απόλυτα. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει ένα παιδί να υποβληθεί σε τέτοια ψυχική ταλαιπωρία...
      Εφόσον δεν το δέχεται ο σταθμός που έχεις επιλέξει (και δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική) το μόνο που ίσως θα μπορούσες να τους προτείνεις αν γίνεται να πάτε μερικές φορές απόγευμα (ή τέλος πάντων όποια ώρα δεν ενοχλεί η παρουσία σου τη λειτουργία του σταθμού...) να παίξετε μαζί στον κήπο του παιδικού προκειμένου να έχει το χρόνο να εξοικειωθεί τουλάχιστον με το χώρο το παιδάκι σου.. .
      Αν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσουν να μπεις και λίγο μέσα ή να γνωριστεί το παιδί με τη νηπιαγωγό του θα βοηθούσε ιδιαίτερα.
      κάνε μία προσπάθεια να το ζητήσεις, μήπως και καταφέρεις κάτι...

      Εύχομαι καλή συνέχεια..

      Διαγραφή
  7. Σήμερα πρώτη μέρα στο παιδικό σταθμό. Στην αρχή μπήκε μέσα και ασχολείθήκε με ένα παιχνίδι. Και εμείς κλείσαμε την πόρτα και μιλήσαμε με την κυρία μας. Όταν πέρασε μια ώρα με πήρανε τηλέφωνο και είπαν ότι κλαίει ασταμάτητα από την ώρα που έχουμε φύγει. Έφτασα άρον άρον να τον αγκαλιάσω και δεν με αφήνε από τη αγκαλιά του μισή ώρα και έκλαιγε με αναστεναγμό. Πρώτη ψώρα το είδα έτσι. Συνήθως δεν κλαίει. Θα ήθελα να μπω μέσα να κάτσω στο πάτωμα να παίξω μαζί του να εξερευνήσει τον χώρο όταν είμαι μαζί του αλλά δεν με άφησαν. Ούτε με πρότειναν. Μόνο δίνανε οδηγίες οτι πρέπει να κόψω την πάνα να του μήλα μόνο Ελληνικά όχι την μητρική που είναι τα Αρμενικα. Απογοήτευση μεγάλη. Άσ κάνω λάθος Άσ είναι όλα καλά. Θέλω την άποψη σας. Το παιδι είναι 3 αγόρι και δεν μιλάει καθόλου ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσωπικά διαφωνώ με το να το αφήσετε το παιδί κατευθείαν σε ξένο περιβάλλον. Λογικό που αντέδρασε έτσι.

      Η σκέψη σας να κάτσετε λίγο μαζί του ήταν σωστή. Δεν ξέρω την πολιτική του σταθμού που στέλνετε τον μικρό, αλλά αν με τίποτα δεν σας επιτρέπουν να κάτσετε στην τάξη μαζί του, τουλάχιστον ας σας αφήσουν λίγο στην αυλή του σχολείου.
      Η πάνα σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να κοπεί συγχρόνως με την προσαρμογή στο σχολείο, σίγουρα ένα παιδί κοντά στα 3 συνήθως πρέπει να την έχει βγάλει, αλλά αν δεν την έχει βγάλει, η περίοδος της προσαρμογής ΔΕΝ είναι η κατάλληλη για να τη βγάλει. Μπορεί να το κάνει άνετα μετά από ένα δύο μήνες με συνεργασία σχολείου και οικογένειας. Επομένως ζητήστε από το σχολείο μια πίστωση χρόνου και βοήθεια σε επόμενο στάδιο για να βγάλει την πάνα.

      Όσον αφορά το λόγο του παιδιού.
      Ένα παιδί 3 ετών πρέπει να έχει μιλήσει - αν δεν έχει μιλήσει καθόλου, ούτε τη μητρική του γλώσσα που είναι τα Αρμένικα, θα σας πρότεινα να κάνετε μία εκτίμηση από ένα ειδικό. Καταρχήν πρέπει να ελέγξετε τα αυτάκια του αν ακούει καλά. Ένα ωτορινολαρυγγολόγος μπορεί να σας κάνει μια εξέταση που λέγεται ακουόγραμμα και να διαπιστώσετε αν ο μικρός ακούει καλά ή όχι. Δεν μου λέτε αν και ο πατέρας του μιλάει Αρμένικα. Πολύ συχνά παιδιά που ακούνε δύο γλώσσες αργούν να μιλήσουν αλλά τουλάχιστον κατανοούν και τις δύο γλώσσες. Ο μπαμπάς τι γλώσσα μιλάει; Η δική μου άποψη, και η γενικότερα αποδεκτή, είναι πως ο κάθε γονιός πρέπει να μιλάει τη δική του μητρική γλώσσα. Εμείς έχουμε στο σχολείο παιδιά που ο κάθε γονιός τους μιλάει άλλη γλώσσα (Ισπανικά και Γερμανικά για παράδειγμα) και εμείς τους μιλάμε Ελληνικά και Αγγλικά. Οι γονείς όμως ΜΙΛΑΝΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΓΛΩΣΣΑ. Είναι δουλειά του σχολείου να μάθει στα παιδιά Ελληνικά ή όποια τέλος πάντων είναι η επίσημη γλώσσα του σχολείου.

      Σε κάθε περίπτωση, συνοπτικά αυτά που σας συμβουλεύω είναι:
      1) κάντε έναν έλεγχο στο παιδάκι γιατί δεν έχει μιλήσει - ωτορινολαρυγγολόγος για εξέταση και αν η εξέταση δείξει πως το παιδί ακούει κανονικά εξέταση από λογοθεραπευτή ή αναπτυξιολόγο. Θα σας δώσουν μια έγκυρη γνώμη και θα σας βοηθήσουν να βοηθήσετε το παιδάκι σας να μιλήσει.
      2) συνεχίστε να του μιλάτε Αρμένικα
      3) μην ασχοληθείτε με το θέμα της πάνας τώρα αλλά σε λίγο καιρό και αφού έχει προσαρμοστεί το παιδί στο σχολείο
      4) προσπαθήστε να μιλήσετε με τη διευθύντρια του παιδικού για να σας βοηθήσει στην προσαρμογή. Αν δεν πάρετε βοήθεια, και εφόσον έχετε αυτή τη δυνατότητα, επιλέξτε ένα άλλο παιδικό σταθμό που να σας επιτρέπει λίγο χρόνο στην αρχή με το παιδί μέσα στο σχολείο. Το κάθε σχολείο έχει τη δική του πολιτική στο θέμα της προσαρμογής - αν έχετε το περιθώριο αναζητήστε κάποιον που επιτρέπει την παραμονή σας εκεί. Αν όχι, μόνο βοήθεια και κατανόηση μπορείτε να ζητήσετε από τη διευθύντρια και τις νηπιαγωγούς.

      Αν χρειαστείτε κάτι άλλο είμαι στη διάθεσή σας.

      Φιλικά

      Νατάσσα

      Διαγραφή
    2. Επίσης, κάτι θα ήθελα να προσθέσω:
      Σε παιδιά που δεν μιλάνε (αν μιλάνε έστω και λίγο και χρειάζονται απλά εμπλουτισμό του λεξιλογίου τους)το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να τους μιλάτε εσείς συχνά και καθαρά, να τους διηγήστε ιστορίες, να τα ενθαρρύνετε να σας απαντάνε σε ερωτήσεις όσο και αν αργούνε και τέλος να τους διαβάζετε πολλά παιδικά βιβλιαράκια και γενικά να χρησιμοποιείτε κάθε μέσο που υπάρχει για να δώσετε αυτό που λέμε "γλωσσικά ερεθίσματα".

      Τέλος, θέλω να σας πω πως επειδή δεν ξέρω καθόλου το παιδάκι σας και δεν το έχω δει ποτέ από κοντά και αυτά που σας γράφω είναι γενικές συμβουλές, αν πραγματικά έχετε ανησυχία για το λόγο του παιδιού, μιλήστε με τη διευθύντρια του σχολείου σας και ζητήστε τη γνώμη και τη βοήθειά της. Αν δεν έχετε ανησυχία και απλά μου το αναφέρατε σχετικά με το θέμα της προσαρμογής στο σχολείο, κάντε λίγη υπομονή και δώστε χρόνο να περάσει το παιδάκι σας λίγο καιρό στον παιδικό σταθμό. Πολλά παιδιά που δεν μιλάνε αρχίζουν να μιλάνε όταν πάνε στον παιδικό σταθμό, γιατί εκεί τους μιλάνε πολύ οι νηπιαγωγοί, διαβάζουν παραμυθάκια και φυσικά αναγκάζονται σιγά σιγά να μιλήσουν για να επικοινωνήσουν με τα υπόλοιπα παιδάκια του σχολείου.
      Κάντε λίγη υπομονή στο θέμα αυτό ... πολλά πράγματα είναι συχνά απλά θέμα χρόνου...

      Διαγραφή
  8. Καλησπέρα ,είναι η δεύτερη εβδομάδα που πάει η κόρη μου στο βρεφονηπιακό είναι 25μηνών ,είχαμε κάνει όλη την προεργασία με την γυναίκα μου, που αναφέρετε παραπάνω ,την είχαμε πάει και το καλοκαίρι να γνωρίσει τον χώρο και την δασκάλα .Την πρώτη εβδομάδα είχαμε λίγο κλάμα και λίγο κλάμα το μεσημέρι που πήγαινε η γυναικα μου να την πάρει.Στο σπίτι ήταν όλα καλά παίζαμε,έτρωγε και γενικά η συμπεριφορά της ήταν η ίδια με αυτή που είχε πριν το σχολειό.Αυτή την εβδομάδα ( 2η που πάει ) ,το πρωί δεν έκλαιγε ,μονο το μεσημέρι όταν πήγαινε να την πάρει η γυναικα μου,με το που την έβλεπε κατευθείαν αγκαλιά και λίγο κλάμα. Ρωτήσαμε την δασκάλα για το πως συμπεριφέρεται στην αίθουσα και μας είπε ότι είναι πολύ συνεργάσιμη ,παίζει με τα παιδάκια και γενικά ακολουθεί ότι δραστηριότητες κάνουν .Αυτό που μας προβληματίζει είναι ότι στο σπίτι άλλαξε η συμπεριφορά της ,θέλει να είναι συνεχεια αγκαλιά στη γυναικα μου ,γκρινιάζει ,δεν θέλει να φάει όταν τρώμε, παρα μονο να είναι κολλημένη πάνω στη γυναικα μου,όπου και να πάει ,ακόμα και σε εμενα δεν έρχεται και γκρινιάζει και ψάχνει τη μάνα της .Η ένα ακόμα φαινόμενο μπορεί να παίζουμε και να διασκεδάζουμε (εγώ και η κόρη μου μου) και ξαφνικά ,φωνάζει μαμά και ψάχνει που είναι για να την πάρει αγκαλιά (μπορεί να είμαι στο σαλόνι και να παίζουμε και η γυναικα μου να είναι στην κουζίνα η στο πάνω όροφο ).Συγγνώμη αν σας κούρασα με τα τόσα που έγραψα ,είναι το πρώτο μας παιδί και όσο την ζούμε μαθαίνουμε και εμείς ,σαν νέοι γονείς.Υπάρχει κάποια συμβουλή η κάτι που μπορούμε να κάνουμε παραπάνω ?Σας ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, συγνώμη δεν είδα νωρίτερα το σχόλιό σας για να σας απαντήσω εγκαίρως.
      Η αντίδραση που έχει η κορούλα σας είναι μέσα στα αναμενόμενα πλαίσια.
      Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι υπομονή για τουλάχιστον ένα μήνα.
      Τόσο παίρνει κατά μέσο όρο στα παιδιά να συνειδητοποιήσουν πως αλλάζει η καθημερινότητά τους ΜΟΝΙΜΑ.
      Η μετάβαση από το σπίτι στον παιδικό σταθμό είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλλαγή για τη ζωή ενός παιδιού και θέλει πολλή υπομονή και επιμονή.
      Αν είστε σίγουροι για την επιλογή του Παιδικού Σταθμού που έχετε κάνει, θα πρέπει να αποδεχτείτε αυτό που σας λέει η νηπιαγωγός της μικρής πως όντως είναι καλά στη διάρκεια της ημέρας.
      Η αντίδραση στο σπίτι είναι επίσης εντός των αναμενόμενων πλαισίων. Πολλά παιδιά βγάζουν εκνευρισμό, υπερδιέγερση, δεν μπορούν να φάνε ή δεν μπορούν να κοιμηθούν.
      Με τον τρόπο της σας λέει η μικρή πως έχει αναστατωθεί από αυτή την αλλαγή που έχει συμβεί στη ζωή της και, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό, νιώθει τον πρώτο καιρό ανασφάλεια για τη μαμά της. Θέλει να βεβαιωθεί πως η μαμά της θα είναι πάντα εκεί κοντά της, ακόμα και αν την αφήνει για κάποιες ώρες την ημέρα στον παιδικό σταθμό. Πως η μαμά της δεν θα την εγκαταλείψει.
      Προτείνω να την διαβεβαιώνετε συνεχώς πως η μαμά θα έρχεται πάντα να την παίρνει από τον παιδικό σταθμό (ή θα την περιμένει αν τη φέρνει το σχολικό στο σπίτι), ότι δεν την έχετε εγκαταλείψει, ότι και για εσάς είναι μια μεγάλη αλλαγή που όμως την αποφασίσατε γιατί ξέρετε πως θα είναι καλά εκεί που την επιλέξατε να την πηγαίνετε.
      Δώστε της λίγο χρόνο και θα με θυμηθείτε. Εγώ λέω πάντα στους γονείς του δικού μου σχολείου πως η προσαρμογή γίνεται "με κύματα". Πάει λίγο καλά, μετά κάνει "κοιλιά", μετά βελτιώνεται πάλι, μετά κάνει πάλι "κοιλιά" και κοντά στην τέταρτη εβδομάδα αρχίζουν τα πράγματα και ισορροπούν.

      Άρα για την ώρα μόνο υπομονή και συνεχή επιβεβαίωση σας συστήνω.
      Αν συνεχίσει και μετά το μήνα η αναστάτωση της μικρής, θα χαρώ να τα πούμε ξανά

      Και πάλι συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση.
      Καλό σας βράδυ

      Φιλικά
      Νατάσσα

      Διαγραφή
    2. ξεκίνησε τον παιδικό 2,7 μηνών πέρισυ και φέτος (3,5 μηνών)κλαίει ακόμα κάθε φορά όταν μπαίνει στο λεωφορείο και κάθε βράδυ ρωτάει αν έχει σχολείο γιατί δε θέλει να πάει.θα έπρεπε να αλλάξω σχολείο να τον δοκιμάσω σ' ένα άλλο περιβάλλον?

      Διαγραφή
  9. Ο γιος μου είναι 3 ετών, πηγαίνει σε παιδικό σταθμό από αρχές Σεπτεμβρίου, σε καθημερινή βάση το πρωινό κλάμα και κάθε μέρα μέχρι πριν μία ημέρα είχε σε καθημερινή βάση πιασμένο το χέρι της δασκάλας, ώσπου σήμερα όπως και κάθε άλλη φορά ρωτούσα πως πέρασε στο σχολείο και μου είπε το εξής, ότι έτρεχα στην τάξη γύρω γύρω για να βρω την πόρτα για να πάω να βρω τη μαμά μου και όταν τον ρώτησα γιατί μου είπε ότι δεν θέλω να πάω στο σχολείο, η δασκάλα μου δεν είναι καλή, εγώ βέβαια του είπα ότι είναι καλή η δασκάλα σου και μου απαντάει, όχι,γιατί φωνάζει πολύ και με βάζει τιμωρία να κάθομαι στην καρέκλα και να μην κουνιέμαι. Είναι δυνατόν να γίνονται αυτά τα πράγματα ή έτσι πρέπει να γίνεται και είμαι εγώ υπερβολική; Πως θα ενταχθεί στην ομάδα του σχολείου, πως θα συνεχίσει, πως αισθάνεται το παιδί την ώρα που είναι εκεί. Σας παρακαλώ πείτε μου τη συγνώμη σας, τη συμβουλή σας. Σας ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα

      Σας ζητώ συγγνώμη αλλά δυστυχώς μόλις σήμερα είδα το σχόλιο σας γιατί είχε πάει στο φάκελο των σχολίων "που θέλουν εποπτεία".

      Θέλω να ελπίζω πως τώρα πλέον οι δυσκολίες που είχε το παιδάκι σας θα έχουν λυθεί.

      Αν όχι, κάντε σας παρακαλώ ένα κόπο να μου γράψετε πώς είναι η κατάσταση τώρα και με χαρά θα σας απαντήσω

      Και πάλι ζητώ συγγνώμη...

      Διαγραφή
  10. Καλησπέρα σας.
    Ο γιος μου είναι 3 ετών και πάει απο τον Σεπτέμβριο στον παιδικό σταθμό. Κλαίει από την πρώτη κιόλας μέρα μέχρι και σήμερα, δεν θέλει να πάει, αν και ήθελε να πάει, χαιρότανε. Σήμερα που γύρισε στο σπίτι, τον ρώτησα πως πέρασε και μου είπε ότι έτρεχε να βρει την πόρτα για να πάει να βρει τη μαμά του. Οταν τον ρώτησα γιατί μου είπε δεν θέλω να πάω γιατί η κυρία φωνάζει πολλή και με έβαλε τιμωρία γιατί την χτύπησα στο χέρι επειδή ήθελε να με βγάλει το μπουφάν και εγώ δεν ήθελα. Είναι δυνατόν σε ένα παιδάκι που δεν έχει προσαρμοστεί να το βάζεις τιμωρία; Είναι σωστό πείτε μου. Με προβληματίζει πάρα πολύ το γεγονός ότι κάποιος λόγος θα υπάρχει που δεν θέλει να πάει, ενώ μέχρι και πριν λίγο καιρό άσχετα από το πρωινό κλάμα, κρατούσε τη δασκάλα του όλη μέρα από το χέρι. Σας παρακαλώ δώστε μου μία απάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλησπερα σας.διαβασα με πολυ ενδιαφερον το αρθρο σας και θα ηθελα την συμβουλη σας για το δικο μου θεμα που με απασχολει. Έχω ενα αγορακι 2.5 ετων και εδω και πεντε μηνες που παμε ηδη στον παιδικο σταθμο κλαιει καθε πρωι. Με το που θα ξυπνησει το πρωι αρχιζει να κλαιει λεγοντας οτι δεν θελει να παει, βρισκει προφασεις οπως θελω αγκαλια , θελω να δω τηλεοραση, δεν θελω να ντυθω, και ολα αυτα κλαιγοντας παρα πολυ. Οταν μπαινουμε στο αυτοκινητο ειναι καλητερα και οταν φτανουμε παλι κλαει. Να σημειωσω οτι το παραλαμβανει μια δασκαλα το πρωι στις 8 που παμε και στις 9 ερχετε η δικη του δασκαλα. Οταν ερχετε εκεινη ολα καλα, κατα την διαρκεια της ημερας ολα καλα, και οταν παω το μεσημερι επισης ολα καλα... Εχω σκεφτει μηπως εχει θεμα με την πρωινη δασκαλα διοτι με ρωταει το παιδι συνεχως που ειναι η κυρια Αννα(η κύρια δασκαλα του) ακομη και στο σπιτι.Σημερα μου ειπαν οτι το πρωι ηθελε να κατσει μονος του σε μια αιθουσα και δεν ηθελε να κατσει με τα υπολοιπα παιδια μαζι μεχρι που πηγε η δασκαλα του στις 9. Δεν αντεχω αλλο να το βλεπω καθε πρωι να σπαραζει και θα ηθελα την συμβουλη σας. Σας ευχαριστω παρα πολυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα

      Σας ζητώ συγγνώμη αλλά δυστυχώς μόλις σήμερα είδα το σχόλιο σας γιατί είχε πάει στο φάκελο των σχολίων "που θέλουν εποπτεία".

      Θέλω να ελπίζω πως τώρα πλέον οι δυσκολίες που είχε το παιδάκι σας θα έχουν λυθεί.

      Αν όχι, κάντε σας παρακαλώ ένα κόπο να μου γράψετε πώς είναι η κατάσταση τώρα και με χαρά θα σας απαντήσω

      Και πάλι ζητώ συγγνώμη...

      Διαγραφή
  12. Καλησπέρα σας, ευχαριστουμε πολυ για ολα σας τα χρήσιμα άρθρα! Ο γιος μου θα ξεκινησει τώρα παιδικο σταθμο (22μηνων) και θα όταν μπουμε σε κανονικη ροή (και φουλ προγραμμα) θα τον πηγαινει ο μπαμπας και θα τον παραλαμβανω εγω το απογευμα. Το προβλημα ειναι οτι ο μπαμπας μπορει να τον πηγαινει και τωρα αλλα δεν μπορει να κανει τη βδομαδα προσαρμογής σταδιακα κλπ,γιατι πρεπει να πηγαίνει στη δουλειά του μετα. Τι προτεινετε? Σκέφτομαι μηπως μας πηγαίνει και τους 2,φευγει εκεινος και κάνουμε μαζι την προσαρμογη εκει. Ή καλύτερα να τον αφήνει και να πηγαινω εγω λιγο πιο μετα για να μη συνηθίσει οτι παμε κι οι 3 μαζι? Ευχαριστώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα!

      Σας ζητώ συγγνώμη! τώρα είδα την ερώτησή σας ! Ελπίζω να το λυσατε το θέμα της προσαρμογής! Αν όχι, πείτε μου σε τι στάδιο είστε μήπως μπορώ να βοηθήσω τώρα!

      Και πάλι συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση και καλή σχολική χρονιά!

      Διαγραφή
  13. Καλησπερα σας.
    Θα ήθελα και εγω να σας ρωτησω σχετικά με την προσαρμογή.
    Ο γιος μου, 3 ετών και 3 μηνών, ξεκίνησε πριν δύο εβδομάδες παιδικό σταθμό. Ο σταθμός είναι πολύ κοντά στο σπίτι όποτε τον έβλεπε συνέχεια, του ήταν οικείος, είχα κάνει και εγώ τη σχετική κουβέντα μάζι του και έτσι πηγε με άερα, χωρίς κλάμα και καμία δυσκολία. Ωσπου την έκτη μέρα, πρώτη ημέρα που θα καθόταν τρεις ώρες και θα έμπαινε στην τραπεζαρια, όταν τον παρέλαβα μου είπε ότι εκλαψε λίγο γιατί δεν του άρεσε το φαγητό. Την επόμενη μέρα, την ώρα του αποχωρισμού, εκλαιγε γοερά. Εφυγα και τον άφησα όπως με συμβούλεψαν.Οταν τον παρέλαβα τον ρωτησα πως περασε και μου είπε πολύ ωραία. Τη μεθεπόμενη(χθες), πήγε κανονικά, λίγο διστακτικός αλλά χωρίς κλαμα. Συζήτησα μαζί του και μου είπε δεν τουαρέσει η τραπεζαρία, το φαγητο και δεν θέλει ναμπαίνει. Του εξηγησα ότι μπορεί να μην τρώει αν δεν του αρέσει αλλά θα πηγαίνει στην τραπεζαρία για να κανει παρέα στα άλλα παίδια. Σήμερα λοιπόν, το κλάμα ξεκινησε απο το σπίτι. Τον πήγα τον α΄φησα και εφυγα ενώ εκείνος έκλαιγε για την τραπεζαρια. Οι παιδαγωγοί με διαβεβαίωσαν ότι δεν πιέζοθν κανένα παιδί να φάει ούτε ταίζουν παιδια τετοιας ηλικίας-γιατί ο μικρός ισχυριστηκε και αυτο-και ότι είναι θέμα προσαρμογής και ότι το περίμεναν γιατί μπήκε πολύ δυναμικά την πρώτη εβδομάδα. Να σημειώσω ότι την ημέρα που ξεκίνησε το κλαμα, τον ρώτησα αν ήθελε να πουμε μαζι στη δασκαλα ότι δεν θελέι να τρωει εκεί και μου είπε ναι και οταν πηγαμε στον σταθμο το ειπα μπροστα του και τότε ήταν που εκλαψε και δεν ήθελε να μπει. Βεβαια απο το απιτι μου ελεγε δεν θελω να παω. Η ερωτηση μου είναι αν όντως είναι θέμα προσαρμογής, λόγω εμπειρίας και επαγγελματος σας ρωτω, ή αν τελικα προέκυψε κάτι άλλο στν τραπεζαρία εκε'ινη την πρώτη μερα και τον ενοχλησε. Μου εχει πει διαφορα, γιατι εχει και ζωηρη φαντασια, αλλα οταν του λεω να μου δωσει εναν σοβαρο λόγο για να μην ξαναπαει στο σχολείο, μου λεει δεν ξερω, θα σκεφτω.
    Συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας

    Φιλικά
    Ρένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα

      Καταρχήν ζητώ συγγνώμη που δεν είδα το μήνυμά σας Με το φόρτο εργασίας των ημερών δεν προλαβαίνω να παρακολουθώ το blog και δεν μου στέλνει και ενημέρωση αν κάποιος μου γράφει μήνυμα...

      Στο θέμα που μου αναφέρατε τώρα... χωρίς να ξέρω τίποτα παραπάνω και εφόσον όντως ισχύουν αυτά που σας λένε οι νηπιαγωγοί (που θεωρώ πως ισχύουν, γιατί καμμία μας δεν έχει λόγο να πιέζει να φάμε τα παιδιά, ειδικά τις πρώτες μέρες) η όλη αντίδραση του γιου σας μου φαίνεται καθαρά αντίδραση προσαρμογής...

      Μην ξεγελειέστε όταν τα παιδιά είναι καλά στο σχολείο την πρώτη εβδομάδα.... Μόλις καταλάβουν τη μονιμότητα της αλλαγής στη ζωή τους ... Θα βγάλουν με κάποιο τρόπο την αντίδραση τους ... Όποιο μπορεί ο καθένας...

      Οπότε απλά υπομονή και επιμονή έχω να συστήσω... Θέλω να ελπίζω πως ακόμα και σήμερα που σας απαντάω, που είναι ήδη αρκετές μέρες από τότε που μου γράψατε το σχόλιο, ο γιος σας θα είναι καλύτερα.

      Θα χαρώ να μου απαντήσετε αν είναι όντως έτσι....

      Φιλικά

      Νατάσσα

      Διαγραφή
  14. Πήγα πρώτη φορά την μικρή μου (3,5 ετων) σχολείο φετος. Όταν ξεκίνησε ήταν ενθουσιασμένη,έμπαινε στο σχολείο και δεν ήθελε να φύγει. Τώρα τις τελευταίες ημέρες κ ενώ έχει περάσει περίπου 1 μηνα που πηγαίνει έκλαιγε γιατί κ έλεγε οτι δεν ηθελε να πάει αλλά ότι ήθελε να την πηγαίνω εγώ.(Υπάρχει μωρό 8 μηνών σπίτι κ την πήγαινε η θεία της όταν πήγαινε για την δουλειά της κ την αγαπάει πολυ).Την πήγα εγώ σχολείο όμως κ δεν με άφηνε να φύγω. Με κρατούσε αγκαλιά κ δεν με άφηνε να φύγω όταν όμως ερχότανε και αλλά παιδάκια γτ την πήγαινα λίγο νωριτερα την ξεγελουσαμς με την κυρία της κ έφευγα αλλά δεν έκλαιγε.. τι πρέπει να κάνω για να μην νιώθει ότι την αφήνω κ φεύγω.νομιζω πως στο όλο θέμα συμβάλει κ ότι σκέφτεται πως εγώ θα μείνω σπίτι με το μωρό κ εκείνη θα είναι σχολείο.πως να φέρθω και τι να κάνω
    Υ.Γ στο μωρό βγάζει ζήλια.. Κ μιλάνε όμορφα κ ήρεμα για το μωρό ότι ει αι μικρό,το προσέχουμε κ.λ.π

    ΑπάντησηΔιαγραφή